DEMOKRASİ (devrim) MÜCADELESİNDE FİGÜRAN OLMA(ma)K! (Fikri Günay)

CHP İstanbul il yönetimine kayyum atanması, bardağı taşıran son damla mı?
Basına yansıdığı kadarı ile “siyasi hava, muhalefetten yana döndü” diyenler bir hayli çok gibi!

Gibi diyorum çünkü görünen muhalefet (CHP), ülkenin içinde bulunduğu sosyal, siyasal ve ekonomik krizden nasıl çıkılacağına dair somut bir öneri getirmedi daha. Çünkü çember muhalefet için de daralıyor.

Yani, “biz iktidara gelirsek -ki geleceklerini, haftada iki kez yaptıkları mitinglerde ve her fırsatta yüksek sesle söylüyor CHP yetkilileri- bu iktidarın özel sektöre sattığı taşınmazları bedelsiz geri alacağız” diyorlar mı?

Bildiğim kadarıyla bu güne değin demediler. Belki ben yanılıyorumdur!

Bundan dolayı çember, egemenler için daralmıyor zaten, onlar adına ülkeyi belli aralıklarla halkın önüne koydukları sandıklardan çıkan parti veya çıkarları için bir araya gelip kurdukları, koalisyonlar veya bugünkü adlarıyla, ittifaklarla yönetenler için çember daralıyor.

Çünkü iktidarlar değişse bile burjuvazinin yaşam biçimi değişmiyor. Egemenler kesinlikle rahatsız olmuyor.

Tabii ki temsilcilerin bu çember dışına atılışı, hiçbir zaman sessizce olmamıştır ama şu anda yaşanan toplumsal ve siyasi krizin ortaya koyduğu kavganın nedeni, Türkiye halklarının refahı için değil.

İktidar kavgası var ama ikinci yüzyılın ilk çeyreğinin son aylarına yaklaşan Türkiye’yi, yönetemez hale gelmesi, var olan muhalefetin halkların umudu olduğunu göstermiyor.

Diyeceksiniz ki neden?

İktidar ve muhalefetin 6-7-8 Eylül günlerindeki kayyum kavgasına yakından bakalım.

Uzun iktidar döneminde, kendilerinin getirdiği anayasa başta olmak üzere, hiçbir yasaya uymayan AKP-MHP faşist yönetimi, sanki ilk kez yasalara uymayacakmış gibi; ılımlısından, liberaline, en radikal bilinen sol partilerden, hatta fırsat bulsalar çoktan iktidarın koltuğunun altına balıklamasına atlayacak olan milliyetçi partilerin bile desteğini alan CHP, 19 Mart’tan bu yana sürdürdüğü tavrı, nedense zamanında önlem alıp, patilerinin İstanbul İl binasını, ikinci  Saraçhane yapamadılar.

Ve gene neden?

Bana göre, “23 yıldır iktidarda olan AKP gitsin de, gerisini sonra düşünürüz” diyenler parti içinde çoğunlukta olduğundan diyebilir miyiz? Elbette bunu tam olarak bilemeyiz. Bence kesin olan bir şey var; devlet denen sınıf örgütünü ele geçiren her iktidar, kesinlikle, kendi koyduğu yasaları da çiğneyerek, şu veya bu nedenden dolayı kendine engel olan her muhalefeti, bastırmak için, Türkiye gibi ülkelerde zaten var olan sürekli faşizm, zorunlu olarak günümüzün koşullarına göre biçim değiştirerek  görünür hale gelir.
Bir ülkede FAŞİZM görünür hale gelirse, kesinlikle burjuva muhalefeti ile değil, devrimci güçlerin, müttefikleriyle beraber, taşın altına elini sokması yetmez, tüm vücudu ile taşın altına girmesiyle yenilgiye uğratılabilir.

Biraz geç kaldı demokrasi güçleri ama başka çaresi de yok…

Biliyoruz ki, toplumsal bir varlık olan insanlar, en zor koşullarda toplumsal güce ulaştıklarında –ki mutlaka ulaşacaktır, yoksa bu günlere gelemezdi-hiçbir gerici güç önünde duramaz.

Ülkemizde ihtiyaç duyulan; bir önderliğin çıkması, var olan devrimci deneyimlerin, günümüz koşullarına göre adım atacak birey ve grupların, bir yerden işe başlamasıdır.

Örneğin bu güne değin pek az denen mahalle meclisleri, toplumun gereksinimleri doğrultusunda yaşam komünlerini oluşturmanın önünde ne engel var ki?

Yeter ki gönüllü ve herhangi bir üretim biriminde fiili olarak bulunan kişilerin -erkek ve kadın- bir araya gelsin.

Devrime inanmak ve mücadele içinde çelik diplin edinerek, emekliliği olmayan devrimciliği meslek olarak yapan doğurgan bir yapının köşe taşlarından başlayıp, sağlam bir yapıyı örmeye başlamaktan başka çare kalmamıştır.

Aksi takdirde en az 40 senedir değişen burjuva iktidarlardan kurtulmak için, her zaman var olan ve zaman zaman iktidara da gelen burjuva muhalefetin figüranı olmaktan kurtulamayız.