DEMOKRASİ -DEVRİM- GÜÇLERİNİ BEKLEYEN GÖREV (Fikri Günay)

Kapitalist-emperyalist sistemin sürekli ve genel bunalımından dolayı, T.C Devleti’nin ekonomik bunalımının krize dönüştüğü bu günlerde, 19 Mart 2025’ten beri, CHP öncülüğünde, bilhassa AKP ve MHP dışındaki sağ muhalefet sokakları zapt etmiş gibi.

“Gibi” diyorum, çünkü ABD öncülüğündeki Ortadoğu projesi, yeniden ivme kazanırken, 40 milyona yakın nüfusuyla Kürt halkı, 40 yıldır verdiği mücadele sonucu, ilk kez toplanan Kürdistan Birlik konferansı, Irak, İran ve Suriye’den daha çok T.C Devleti’ni telaşa düşürmüşe benziyor.

Bu güne değin olduğu gibi her kriz döneminde, darbeden önce “derin devletin”, sağın en büyük partisi ile “solun” en büyük partisini, koalisyona zorladığını biliyoruz.

Daha önce yaşanan krizlerde Türk Ordusu’nu devreye sokan “derin” devlet, Tek Adam Rejimi adını verdiği yönetim biçiminden vazgeçiyor ama, Tek Adam’ın T.C Devletini zimmetine geçirdiğinden, devletin hiçbir kurumuna, egemenler dahil, hiç bir güç diş geçiremiyor.

Bir de, Emperyalist sistemin yeni patronundan-Trump– “övgüler” alan Tek Adam, kendini, 1939’ların İtalya, Almanya ve İspanya’sının, Tek Adam’ları yerine koyduğu artık su götürmez bir gerçek.

Bundan dolayı Türkiye’de, zaten sürekli var olan faşizm, tüm belirtileriyle devrededir.

Demokrasi güçleri, “derin” devletin, bu güne değin beceremediği “böyük” koalisyonu, CHP etrafında oluşturup “darbeyi” önlediğini sanmasınlar.
Zira soğuk savaş biteli beri, darbelerin de niteliği ve niceliği değişmiş durumda.

Bu makaleyi yazmaya başladığımda, henüz “böyük” koalisyonun büyük partisinin genel başkanına yumruklu saldırı olmamıştı.

Saldırıdan sonra gözden geçirdiğim yazının formatını değiştirmek zorunluluğunu duydum; yazıya ilk başladığımdaki amacım, CHP’nin son eylemlerine değinerek bir değerlendirme yapacaktım.

Çünkü CHP’nin, devletin kurucu partisi olması dolayısıyla, T C Devleti’nin  kuruluşundan beri, bu partinin “sol” görünüp, sağa hizmet ettiğini biraz da ben kurcalayayım demiştim.

İlerde bu konuya mutlaka döneceğim diyerek; yumruklu saldırının zamanlamasını da vurgulayarak birkaç cümle daha yazmak istiyorum.

Bu güne değin, kısacık ömrüne birçok şeyi sığdıran Sırrı Süreyya Önder’i, Türkiye’nin demokratikleşmesinde en büyük sorun olan barış veya çözüm süreci olarak bilinen Kürt Ulusu ile Türk Ulusunun egemenleriyle ve temsilcisi olan iktidar erkiyle arasındaki sorunda, adeta barış elçisi olduğunu ancak ölünce anlamış olan, bir avuç Türk şövenistinin dışında, herkes sonsuzluğa uğurlarken, faşist yönetimin karanlık eli, CHP’nin genel başkanına saldırması, bir çok kişiyi çıkmaz sokaklara itmiş gibi.

Yorumların bini bir para; sanki “Amerika yeniden keşfediliyor” deyiminin anlattığı gibi, Türkiye’deki yönetimin faşist olduğunun yeni yeni farkına varıyor tüzel ve tümel kurumlar.

Bana göre bunun en temel nedeni, egemenlerin kendi arasındaki çelişkiler, 22 yıldır yönetimde olan faşist erk ile bir avuç burjuvazinin dışında kalan Türkiye halklarının arasındaki çelişkiyi geride bırakmasıdır.

Tek adam rejiminin balayı dönemi çoktan bitmiş, Ortadoğu’daki bölgesel krizi de eklersek, faşist yönetimlerin tabiatı gereği, her türden zoru kullanmaktan başka çaresi kalmamıştır.

Ve bir ülkede faşizm varsa, emekçi halkların ve müttefiklerinin kurtuluşu, hiçbir zaman parlamenter sistemle, yani sandık demokrasisi ile sağlanamaz.
Bunun için, Hitler’i, Mussoli’yi, Fronko’yu ve son olarak da Şili’nin, Allende yönetiminin nasıl geldiğini ve nasıl gittiğini hatırlamak yeterlidir.
Türkiye’nin Tek Adam Rejiminin, bunlarla bire bir örtüşmeyeceğini de unutmadan, demokrasi (devrim) mücadelesini yürüten güçler, CHP öncülüğünde gelişen muhalefete bel bağlamamalı, kendi Bağımsız Birleşik Devrimci Cephesi’ni bir an evvel güçlendirmenin yolunu bulmalıdır.
Yoksa daha önceki gibi, ‘sola da, sağa da karşıyız’, diyen ‘birilerinin çocukları’ her an gelebilir.

Temennim, benim gibi düşünenler yanılır bu kez!

12 Mart1971 de, 12 Eylül 1980 de yanılmadık çünkü.

5-6/Mayıs/1972 GECESİNİ UNUTMAMAK ADINA…5,6-Mayıs-2025.